Nie potrafię docenić tego co inni robią dla mnie, sama nie potrafię zrobić nic dla innych. Oczekuję a wręcz żądam rzeczy które wymagają poświęceń- traktuje je jak standard, nic nie ważny szczegół.

Ciekawe kiedy ta pieprzona królewna z mego wnętrza zejdzie na ziemię i dostrzeże, że wokół nie ma nikogo, kto chciałby z nią spędzić czas.

Nudzę.

Inwigilując aktywność internetową.

Patrzę na te wszystkie cudowne cytaty, i piosenki które umieszcza na portalach...

Rozczulam się i na chwilę zapominam, że to nie jego własne słowa, tylko cytat poety. To nie on to powiedział. To nie do mnie, to nie o mnie.

On nie oddałby wszystkiego, co wiedział, całej jego uciułanej o miastach, ludziach i książkach wiedzy za nauczenie się zapachu moich włosów w czasie deszczu...

"I idąc pomyślałem o tym, że pewnie będzie już pijana i włosy opadną jej na twarz i myślałem o tym, iż niedługo zjawią się deszcze i wtedy włosy jej stracą sypkość i staną się cięższe lecz nie wiedziałem, czy przejmą zapach deszczu. Nie myślałem o tym nigdy, jak pachnie deszcz, a teraz nie wiedziałem, czy nauczę się tego, tak jak nauczyłem się zapachu jej włosów w czasie lata, w czasie deszczu i w czasie mgły. I wszystko, co wiedziałem, całą moją uciułaną o miastach, ludziach i książkach wiedzę oddałbym za nauczenie się zapachu jej włosów w czasie deszczu..."

M.Hłasko

Zamilcz.

'Jeżeli miłość twoja nie ma żadnych szans, powinieneś zamilknąć, bo nie należy mieszać miłości z niewolnictwem serca. Miłość, która prosi, jest piękna, ale ta, która błaga, jest uczuciem lokajskim."
— Antoine de Saint-Exupéry

Pierwszy dzień zajęć.
Wróciłam, posprzątałam w miejscy w którym będę mieszkać przez następne 10 miesięcy, położyłam się, otarłam wilgotne oczy, czekam na przyjaciela.